Skręcenie stawu skokowego
Skręcenie stawu skokowego statystycznie dotyka 1 na 10 000 mieszkańców Europy Zachodniej. Stanowi również 14-33% urazów doznawanych w sporcie, w rezultacie jest jedną z najczęstszych kontuzji.
Staw skokowy tworzą dwa stawy- staw skokowy górny i staw skokowy dolny. Staw skokowy górny zbudowany jest z wklęsłej powierzchni stawowej- widełek kości piszczelowej i strzałkowej, oraz wypukłej- bloczka kości skokowej. Dolny staw skokowy tworzą powierzchnie stawowe kości skokowej, piętowej i łódkowatej.
Aparat stabilizujący stawu skokowego dzieli się na czynny i bierny. Do stabilizatorów biernych zaliczamy: od strony bocznej więzadło strzałkowo- piętowe i więzadło strzałkowo- skokowe przednie i tylne. Od strony przyśrodkowej staw stabilizuje więzadło trójgraniaste. Dodatkową stabilność stawu zapewnia więzozrost piszczelowo- strzałkowy.
W skład stabilizatorów czynnych wchodzą następujące mięśnie: piszczelowy przedni, trójgłowy łydki, strzałkowy długi i krótki oraz piszczelowy tylny.
Zwykle wydaje się, że skręcenie stawu skokowego to błaha kontuzja. W istocie często ma ona dość poważny przebieg, i z racji na uszkodzenia uraz podzielono na trzy stopnie:
Stopień I: łagodny. W wyniku urazu występuje naciągnięcie, lub częściowe uszkodzenie aparatu więzadłowego, który zachowuje całkowitą ciągłość. Powstaje niewielki obrzęk i bolesność. W rezultacie nadwyrężenia więzadeł powstaje niewielka utrata funkcji (przenoszenie ciężaru ciała czy bolesność w trakcie chodu)
Stopień II: umiarkowany. Podobnie do stopnia I naciągnięcie więzadeł z zachowaniem ciągłości. Ból, obrzęk, oraz ograniczenie ruchomości stawu. W rezultacie urazu powstaje niestabilność funkcjonalna stawu. Chory może mieć problem z przenoszeniem ciężaru ciała.
Stopień III: ciężki. Dochodzi do całkowitego przerwania ciągłości więzadeł lub więzadła. Duży krwiak, obrzęk oraz nadwrażliwość. Dodatkowo w stopniu tym mamy do czynienia ze znacznym ograniczeniem ruchu i brakiem możliwości przenoszenia ciężaru ciała.
Na koniec warto wspomnieć, że w trakcie skręcenia inwersyjnego może dojść do awulsyjnego złamania podstawy V kości śródstopia. Z tego względu pacjenci u których okolica ta jest bolesna powinni mieć wykonane zdjęcie rtg w celu wykluczenia złamania.
Skręcenie stawu skokowego- rehabilitacja
Każdy stopień skręcenia cechuje się innym rodzajem uszkodzeń, dlatego ich rehabilitacja nieco się różni. Z uwagi na obszerność tematu przedstawimy przykładowy protokół dla stopnia I i II.
48 -72 godziny od urazu (faza ostra)
– przede wszystkim stosowanie zasady PRICEMM,
– kriokinetyka,
– podawanie niesterydowych leków przeciwzapalnych,
– jeżeli konieczne odciążenie kończyny (kule, but ortopedyczny).
Kriokinetyka – naprzemienne stosowanie chłodzenia i aktywnego ruchu w stawie w bezbolesnym zakresie ruchu w celu redukcji obrzęku i zapobieganiu powstawania zrostów.
3 -7 dni(faza podostra)
– mobilizacja tkanek miękkich,
– kontynuacja aktywnego zgięcia podeszwowego i grzbietowego w stawie skokowogoleniowym,
– stretching,
– jazda na rowerze stacjonarnym,
– stopniowe obciążanie (docisk),
– ćwiczenia w wodzie (chodzenie, przysiady),
– trening propriocepcji.
2 -4 tygodnie (faza kształtowania)
– trening aerobowy,
– stretching (zwłaszcza w staniu, w dwóch pozycjach),
– w celu poprawy stabilności wzmacnianie mięśnia trójgłowego łydki, piszczelowego przedniego, piszczelowego tylnego, mięśni strzałkowych,
– trening koncentryczny stabilizatorów czynnych,
– wzmacnianie mięśni stabilizujących miednicę i tułów,
– trening ekscentryczny stabilizatorów czynnych,
– trening wielopłaszczyznowy propriocepcji.
4 -6 tygodni (faza powrotu do zdrowia)
– trening interwałowy, hybrydowy,
– stretching wielopłaszczyznowy,
– intensywne ćwiczenia ekscentryczne stabilizatorów czynnych stawu skokowego,
– trening na miękkim podłożu,
– trening funkcjonalny,
– bieg (z nagłą zmianą kierunku i zatrzymaniem),
– trening pliometryczny.
Rehabilitacja Gorzów
Rejestracja pod numerem telefonu: 888 439 162, lub przez formularz kontaktowy
Więcej informacji i cennik tutaj